ਕੇਸਾ ਦੀ ਅਹਿਮੀਆਤ ਨਾ ਮਨਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਦਾਲੀਲ ਦਾ ਜਾਵਾਬ

ਅਕਸਰ ਕਹਿੰਦੇਂ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਵੀ ਸਾਇੰਸ ਨਵੀ ਕਾਢ ਕੱਢ ਦੀ ਹੈ, ਕਾਢ ਦੇ ਜਿੱਥੇ ਫਾਇਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਉੱਥੇ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੋਟਰਕਾਰਾਂ ਦੀ ਕਾਢ ਹੈ ਜਿਥੇ ਇਸ ਨਾਲ ਮੁੱਨਖ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁੱਤ ਅਰਾਮ ਆਇਆ ਹੈ ਉੱਥੇ ਹੀ ਮੋਟਰਕਾਰਾਂ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਦੁਰਘਟਨਾਂ ਨਾਲ ਕਈ ਜਾਨਾਂ ਵੀ ਗਈਆਂ ਹਨ , ਪਲੂਸ਼ਨ ਦਾ ਵੀ ਰੋਲਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇੱਹ ਗੱਲ ਸਹੀ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੇ ; ਹੁੱਣ ਇੰਟਰਨੈੱਟ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਬਿਨਾ ਸ਼ੱਕ ਇੰਨਟਰ ਨੈੱਟ ਨਾਲ ਅੱਜ ਹਰ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਫਾਇਦੇ ਹੋਏ । ਜਿੱਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇਸ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਹੋਏ ਨੇ ਉਸੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਹੋਏ ਹਨ।
ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਇੰਨਟਰਨੈੱਟ ਰਾਹੀਂ ਆਏ ਧਾਰਮਿਕ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤੇ , ਹਰ ਧਰਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਨੈੱਟ ਨੂੰ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ ਤੇ ਨਿੰਰਤਰ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ। ਜਿਥੋ ਤੱਕ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਸਵਾਲ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦੀ ਸਰਬ ਉਚਤੱਮ ਧਿਰ ਐਸ ਜੀ ਪੀ ਸੀ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਨੈੱਟ ਵਰਗੀ ਸੁਿਵਧਾ ਦਾ ਜਿਆਦਾ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀ ਚੁੱਕਿਆ ਲੇਕਿਨ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ ਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਨੇ ਸ਼ਲਾਗਾਂ ਯੋਗ ਉਦੱਮ ਕੀਤੇ ਹਨ ਸਿੱਖੀ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਅੱਜ ਕਈ ਸਿਰ ਕੱਢ ਸਾਈਟਾਂ ਹੱਨ ਜੋ ਕਿ ਜੋਰਾਂ ਸ਼ੋਰਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਹੱਨ, ਕਈ ਮੁੱਦਿਆਂ ਤੇ ਆਨ ਲਾਈਨ ਵਿਚਾਰਾਂ ਚਲਦੀਆਂ ਹੱਨ, ਪੜ ਕਿ ਪਾਠਕ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹੱਨ। ਲੇਕਿਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹਰ ਤਕਨੀਕੀ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦੀ ਗੱਲ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ , ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਸਿੱਖ ਧਰਮ ਦਾ ਜਿਥੇ ਨੈਟ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਕੁਛ ਫਇਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉੱਥੇ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ , ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕਈ ਮੁੱਦੇ ਜੰਤਕ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਫੁੱਟ ਹੋਰ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹੈ, ਧਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ , ਅਲੱਗ ਅੱਲਗ ਸੋਚ ਦੇ ਬੰਦੇ ਸਾਮਹਣੇ ਆ ਰਹੇ ਹਨ।
ਜਿਥੇ ਨੱੈਟ ਦਾ ਕਰਕੇ ਆਮ ਮਨੁੱਖ ਤੱਕ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗਿਆਨ ਪੁਹੰਚਿਆ ਹੈ ਲੋਕਾ ਨੂੰ ਗੁਰਮੱਤ ਅਨੁਸਾਰ ਚੰਗੇ ਮਾੜੇ ਦੀ ਸਮਝ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਉਥੇ ਹੀ ਕਈ ਲੋਕ ਗੁਰਮੱਤ ਦੇ ਕਈ ਅਹਿਮ ਮੁਢਲੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਤੋ ਮੁਨੱਕਰ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਨਹਾਂ ਵਿਚੋ ਕਈ ਬਹੱਤ ਹੀ ਖਤਰਨਾਕ ਦਾਅਵੇ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ , ਕੇਸ਼ਧਾਰੀ ਹੋਣਾ ਲ਼ਾਜਮੀ ਨਹੀ, ਨਸਿਆਂ ਦਾ ਸੇਵਨ ਵਰਜਤ ਨਹੀ। ਇਹ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਦਲੀਲਾਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਆਪਨੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਤੇ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ਕਿਥੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ, ਜਦੋ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੁੱਕਮ ਮੰਨਣ ਵਾਲੇ ਸਾਬਤ ਸੂਰਤ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਗੁਰ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਰੂਹ ਬਹਰੂ ਕਰਾਓ ਤਾਂ ਵੀ ਇਹ ਸੱਮਝਣ ਵਾਸਤੇ ਤਿਆਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦੇ। ਮੈ ਨੈੱਟ ਦੀ ਗੱਲ ਇਸ ਲਈ ਕਰ ਰਿਹਾਂ ਹਾਂ ਕਿਉਕਿ ਇਹੋ ਜਹੇ ਵੀਰਾਂ ਨੇ ਨੈੱਟ ਤੋ ਉਲਟੀ ਸਿੱਧੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲੈ ਕਿ ਹੀ ਇਹ ਸੋਚ ਅਪਣਾਈ ਹੋਈ ਹੈ।
ਕੇਸ ਕੱਟਣ ਦੀ ਵਾਕਾਲਤ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵੀਰਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਦਲੀਲ਼ ਕੱਲ ਸਾਹਮਣੇ ਆਈ , ਉੱਹ ਇਹ ਕੇ ਕੀ ਕੁਝ ਭਗਤ ਜਿਹਨਾਂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰੁ ਗੰਥ ਸਹਿਬ ਜੀ ਵਿੱਚ ਦਰਜ਼ ਹੈ ਉਹਨਾ ਦੇ ਕੇਸ ਕੱਟੇ ਹੋਏ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਭਗਤ ਸੈਣ ਜੀ, ਕਬੀਰ ਜੀ ਬਾਬ ਫਰੀਦ ਜੀ ਤੇ ਸਾਇਦ ਕੁੱਝ ਹੋਰ ਭਗਤਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਵੀ। ਇਹਨਾ ਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਣਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੁ ਸਹਿਬਨ ਨੇ ਜਿਸ ਭਗਤ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰੁ ਗੰ੍ਰਥ ਸਹਿਬ ਜੀ ਵਿੱਚ ਦਰਜ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਹਨਾ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਤੇ ਉਹਨਾ ਦੇ ਜੀਵਨ ਵਾਰੇ ਕੋਖ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਗੁਰੁ ਸਹਿਬਾਨ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਹੁਸਲੇ ਨਹੀ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀ ਗੁਰਦਾਸ ਮਾਨ ਦੇ ਚਾਰ ਚੰਗੇ ਗਾਣੇ ਸੁਣ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਬਾ ਕਹਿਣਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ , ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਗੁਰੁ ਸਹਿਬਨ ਨੇ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਜਿਸ ਦੀ ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਸਚਾਈ ਦੇਖੀ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਗੰ੍ਰਥ ਸਹਿਬ ਵਿੱਚ ਦਰਜ਼ ਕਰਕੇ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਇਲਾਹੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ। ਨਹੀ ਗੁਰੁ ਸਹਿਬਨ ਬੁਹੁਤ ਹੀ ਸੂਝਵਾਨ ਦੂਰ ਅੰਦੇਸ਼ੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਸੱਨ, ਉਹਨੇ ਨੇ ਬਾਣੀ ਰੱਚਤਾ ਦੀ ਕੇਵਲ ਬਾਣੀ ਨਹੀ ਦੇਖੀ ਰਚਨਹਾਰੇ ਦੇ ਜੀਵਣ ਵਾਰੇ ਵੀ ਕੋਖ ਕੀਤੀ ਤੱਦ ਹੀ ਉਹਨਾ ਦੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰੁ ਗ੍ਰੰਥ ਸਹਿਬ ਵਿਚ ਦਰਜ਼ ਕੀਤੀ। ਗੁਰੁ ਸਹਿਬਨ ਭਲੀਭਾਂਤੀ ਜਾਣਦੇ ਸੱਨ ਕਿ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਸਵਾਲ ਭਵਿੱਖ ਵਿੱਚ ਉੱਠ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਇਸੇ ਦੀ ਇਕ ਮਿਸਾਲ ਵੀ ਹੈ ਉਹ ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਿ, ਇੱਕ ਪੀਲੂ ਨਾਮ ਦਾ ਆਦਮੀ ਵੀ ਗੁਰੁ ਸਹਿਬ ਕੋਲ ਅਪਣੀਆਂ ਰਚਨਾਵਾਂ ਲੈ ਕਿ ਆਇਆ ਸੀ ਲੇਕਿਨ ਗੁਰੁ ਸਹਿਬ ਜੀ ਨੇ ਪੀਲੂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਪ੍ਰਵਾਨ ਨਹੀ ਕੀਤੀ, ਪੀਲੂ ਦੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚੋ ਇੱਕ ਬੰਦ ਇਸਤਰਾ ਹੈ।
"ਪੀਲੂ ਅਸਾਂ ਨਾਲੋਂ ਸੇ ਭਲੇ ਜੰਮਦਿਆਂ ਜੁ ਮੁਏ। ਓਨਾਂ ਚਿੱਕੜ ਪਾਵ ਨ ਬੋੜਿਆ ਨਾ ਆਲੂਦ ਭਏ। (ਭਾਵ, ਹੇ ਪੀਲੂ ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਉਹ ਚੰਗੇ ਹਨ ਜਿਹੜੇ ਜੰਮਦਿਆਂ ਹੀ ਮਰ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸੰਸਾਰ ਰੂਪੀ ਚਿੱਕੜ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਨਹੀਂ ਡੋਬਿਆ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਮੈਲ ਨਾਲ ਮੈਲੇ ਹੋਏ।"
ਗੁਰੁ ਗ੍ਰੰਥ ਸਹਿਬ ਵਿੱਚ ਬਾਬਾ ਫਰੀਦ ਜੀ ਦਾ ਸ਼ਬਦ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਭਾਵ ਵਿਚ ਤੇ ਪੀਲੂ ਦੇ ਭਾਵ ਵਿਚ ਕੋਈ ਵੀ ਅੰਤਰ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀ ਆਉਂਦਾ। ਸ਼ਬਦ ਹੈ:
"ਫਰੀਦਾ ਜਿ ਦਿਹਿ ਨਾਲਾ ਕਪਿਆ ਜੇ ਗਲੁ ਕਪਹਿ ਚੁਖ॥ ਪਵਨਿ ਨ ਇਤੀ ਮਾਮਲੇ ਸਹਾਂ ਨ ਇਤੀ ਦੁਖ॥ (ਪੰਨਾ ੧੩੮੧) ਅਰਥ: ਹੇ ਫਰੀਦ! (ਆਖ-) (ਹੇ ਦਾਈ!) ਜਿਸ ਦਿਨ ਮੇਰਾ ਨਾੜੂ ਕੱਟਿਆ ਸੀ, ਜੇ ਰਤਾ ਕੁ ਮੇਰਾ ਗਲ ਵੱਢ ਦੇਂਦੀਓਂ, ਤਾਂ (ਮਨ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਟੋਇਆਂ ਟਿੱਬਿਆਂ ਦੇ ਕਾਰਣ) ਨਾਹ ਇਤਨੇ ਝੰਬੇਲੇ ਪੈਂਦੇ ਅਤੇ ਨਾਹ ਹੀ ਮੈਂ ਇਤਨੇ ਦੁੱਖ ਸਹਾਰਦਾ।"

ਇਸ ਲਈ ਐਸਾ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਗੁਰੁ ਗੰਥ ਸਹਿਬ ਦੀ ਬਾਣੀ ਕਰਤਾ ਭਗਤਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਗੁਰਮੱਤ ਦੇ ਮੁਢਲੇ ਅਸੂਲਾਂ ਤੋ ਸੱਖਣਾ ਸੀ ਮੱਨਮੱਤ ਹੈ, ਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੇਜ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।ਕੇਸਾਧਾਰੀ ਹੋਣਾ ਨਾ ਹੋਣਾ ਕਿਸੇ ਦੀ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ ਹੈ, ਲੇਕਿਨ ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇਫਜ਼ੂਲ ਗੱਲਾਂ ਨਾ ਕਰਨ ਤਾਂ ਚੰਗਾਂ ਹੈ।
ਸੁੱਖਵਿੰਦਰਜੀਤ ਸਿੰਘ